از وقتی ریدردار شدم ، طبیعتن به وبلاگ ها و سایت ها سر نمی زنم و متن هایشان را(به غیر از شعر ها که ساختارش به هم می ریزد) در محیط ریدر می خوانم. همه متن ها سیاه و سفیدند، با یک فونت یکدست و با بند و بساط گوگل احاطه شده اند. اما متن خواندن در آن محیط های زرد و نارنجی و صورتی کمرنگ و آبی با عکس و گوشه نوشته های نویسنده گیراتر بود، انگار حتی دامنه ی متن بیشتر بود و بیشتر در آدم رسوخ می کرد.
No comments:
Post a Comment